De vale gier en de zeearend vlogen in brede cirkels hoog boven de weg van Leens naar Kloosterburen. De lucht was blauw en het zicht reikte ver. Beneden, op het aardse vlak, trokken boeren rechte voren in een aangename, rustige lente.
‘Hoe voel je je?’ vroeg de oude arend. Als hij ademde, was een lichte piep te horen. Zijn verenkleed was flets. Hij was moe en stijf in de vleugels. Een arend in de herfst van zijn leven.
‘Een stuk beter,’ zei de gier. ‘Ik heb niet meer dat ruiïge, maar ben nog wel gehusseld.’
‘Ik begrijp dat,’ zei de arend. ‘Want zoals gevreesd, zijn de lijnen nu verknoopt.’
‘Klopt,’ zei de gier. ‘Maar er is meer. De oude vrouw zag rook en vuur, en een breder beeld. Er komen nieuwe lijnen bij de oude, daar zuidelijk in het centrum. Pijlen schieten in de lucht en het land verkratert. Ook het Grote Water in het westen lijkt niet veilig.’
Daar schrok de arend van. Hij was daar immers geboren en getogen, en het was zijn thuis.
‘Is het de zee die hongert?’ vroeg hij.
‘De oude vrouw zegt dat de zee nooit verzadigt, hoe kalm het water ook oogt. Ziet hij kans, dan grijpt hij met zijn zoute tanden in het land.’
De arend viel stil. Zijn vader had wel verhaald over vervlogen tijden, waarin het tij regeerde en de bomen nog niet bestonden. Hij had de verhalen afgedaan als vermakelijke sprookjes, zonder betekenis of waarde. Nu twijfelde hij. Was het vroeger echt zo? Of was het nog weer anders, en had zijn vader op de toekomst gedoeld? Misschien was het leven wel een cirkel. Dan klopten beide lijnen van denken. Hij schudde zijn kop, om niet in moeilijke gedachten te verzanden.
‘Hoe erg is het, dat de lijnen zijn verknoopt?’ vroeg hij.
‘Dat moet blijken,’ zei de gier. ‘De vergelijking lijkt in onbalans, zegt de oude vrouw. Eén en één kan daardoor drie zijn. De wereld kan schever komen. Schrap zetten lijkt het devies. Heet bloed stijgt naar het hoofd.’
Het gesprek gaf de arend de noodzaak tot nadenken. Het was nogal veel voor hem. Eens, toen hij jong was, leek niets hem te veel. Nu verlangde hij naar rust. Maar de wereld beneden hem was veranderd. Veel meer dan hem lief was.
