Tijd voor een borrel, jongens. Ik denk dat we trots mogen zijn.’ Tevreden keek Kevin de groep rond. Samen met Jack, Linda, Hajo en Gerard stond hij bij de stamtafel van stille kroeg ‘Bie Pompe’ in Den Andel. Op de tafel, tussen lokale kranten, foldermateriaal, scharen en lijm, lag het resultaat van een avondje gestaag doorwerken: de brief waarmee Beweging 59 de moord op gedeputeerde Govert Draaiman opeiste. Buiten bracht een stevige noordwestelijke wind venijnige kou.
‘We gaan er echt mee door?’ vroeg Gerard. Hij droeg zijn lange haar, dat hier en daar begon te grijzen, inmiddels in een paardenstaart.
Linda, zoals altijd gekleed in legerbroek en een strak zittend zwart shirt, keek verbaasd. ‘Natuurlijk gaan we door,’ zei ze. ‘Alles voor de goede zaak.’
Hajo zette zijn rode baseballpet recht op zijn hoofd en liep naar de bar. ‘Rondje van de zaak, mensen. Jij een whisky, Daniel?’ Jack knikte met een brede glimlach. ‘Ik zou niet weten wat anders,’ zei hij.
‘Ik ben heel blij met onze aanpak,’ zei Kevin. ‘Het oogt klassiek, maar het heeft ook iets jeugdigs. Daar kunnen de forensische experts zich eens goed in vastbijten. Kom, laten we toosten. Vandaag schrijven we historie. Of, beter gezegd: vandaag knippen en plakken we geschiedenis!’
